donderdag 17 december 2015

2015 is bijna voorbij....

Bijna is het alweer zover. Denk je op 1 januari nog: ziezo, weer een nieuw jaar voor de boeg, voor je het weet is het voorbij. En dan wordt het eind december en volgt het niet tegen te houden terugkijken en vooruitblikken. Op de een of andere manier ben ik in deze tijd van het jaar altijd wat gevoeliger voor mijn permanente klachten van depressieve aard. Ik zie op tegen Kerst, ik zie op tegen de jaarwisseling, kortom ik kan niet wachten tot het gewoon weer 1 januari is en ik kan denken: "nieuw jaar, nieuwe kansen, ik ben benieuwd wat er op mijn pad gaat komen!".

Terugkijkend op 2015 stel ik vast dat het een raar jaar is geweest. Van hoog tot laag, waarmee ik wil zeggen zowel qua gekte in de wereld als qua gekte in mijn bescheiden leventje. Aanslagen, vluchtelingen (vooral veel vluchtelingen.....), politiek gekonkel en gedraai, een door de mensheid geschapen klimaat waar de aarde aan kapot dreigt te gaan, het zijn geen dingen waar je blij van wordt. Ik betrap mezelf er regelmatig op te denken "waar gaat dit heen en waar en hoe eindigt dit?". En op het moment dat ik denk dat 2015 misschien wel als HET JAAR de geschiedenisboeken in gaat, realiseer ik me dat het best zo kan zijn dat het allemaal nog erger wordt in 2016. Zoals ik al zei, mijn neurotransmitters laten het tegen de jaarwisseling altijd afweten.

Dus daal ik maar af naar mijn eigen leven. Wat zal ik ervan zeggen. Raar jaar. Geen nieuwe baan, wel tegen alle verwachtingen in een andere woning. Mijn jongste kind op eigen beentjes. Het resultaat van 2015 is dan 4 verhuizingen (2 van mijn kind en 2 van mijzelf), 2 appartementen opgeknapt, een absoluut totaal ander leven als alleenstaande en geen aandacht kunnen besteden aan de dingen die ik wilde. Dit klinkt misschien niet 100% positief, maar mijn boekjaar 2015 gaat toch echt met een positief resultaat de archieven in! 

Want juist door alle dingen die ik in dit jaar afgehandeld heb kijk ik uit naar 2016. 
Ik woon nu eindelijk op een plekje waar ik me thuis voel, Oosterhout heeft misschien geen hoge pet op van deze locatie maar geloof me, het voelt als een warm bad. Hartelijke mensen met allerlei nationaliteiten en er worden hier dingen georganiseerd waar ik nu aan toe ga komen omdat ik niet meer bezig hoef te zijn met het verbeteren van mijn woning. Ik neem me dan ook voor om me in 2016 met volle overgave in dit warme bad te storten.
Door mijn gevarieerde vrijwilligerswerk heb ik in 2015 veel mensen leren kennen. Interessante, boeiende, gezellige en vooral lieve mensen. Ik neem me voor om in 2016 nog meer aandacht aan ze te besteden en daar kijk ik naar uit.
En alleenstaand? Ach, je bent zo alleenstaand als je zelf denkt. Ik woon dan misschien alleen, maar dat betekent dus dat ik 2 jongemannen zover heb opgevoed dat ze zelfstandig kunnen leven, al is het soms met vallen en opstaan. Dat is iets om blij mee te zijn: ik hoef nu alleen nog maar mijn eigen troep op te ruimen! En dat is overigens alsnog best een klus. En die van de hond ook nog. Ik woon dus eigenlijk niet alleen, ik heb een hele lieve hond en ze heet Olga. Ik neem me voor om in 2016 meer tijd te maken voor Olga. We wonen vlakbij het bos dus daar zullen we vaak te vinden zijn!

Je ziet het, op persoonlijk vlak kom ik er wel in 2016, ik kan niet wachten tot het zover is. Nog even de komende 2 weken door en we gaan los. 
En wat betreft de gekte in de wereld: ik ben realistisch genoeg om te weten dat ik daar weinig aan kan veranderen. Ik probeer waar ik kan mijn steentje bij te dragen en kan alleen maar hopen dat de mensheid een keer tot bezinning komt. 
Voor de komende periode wens ik in elk geval iedereen peace....."vrede op aarde" lijkt me nog niet haalbaar.