Als ik erover nadenk zit er in blogs vaak een ondertoon van ongenoegen, een kwinkslag naar iets of iemand waar je het niet mee eens bent en waar je aandacht voor vraagt. Dat laatste is goed natuurlijk.
Maar al peinzend over mijn "blogcarrière" (wat wil ik ermee, hoe ga ik het aanpakken in 2017), heb ik besloten om vanaf nu vooral eens de nadruk te gaan leggen op wat wél goed gaat. Ik ben politiek niet onderlegd en ik heb ook niet zo'n zin om me erin te verdiepen. Dus het verbindend bestuur, de bruisende binnenstad, het gegeven dat de stad niet alleen het centrum is en al het zinnige dat over deze en andere meer (inter-)nationale onderwerpen gezegd kan worden laat ik graag aan anderen over. En let wel, ik lees het met veel belangstelling.
En dan kan ik vanuit mijn eigen leefwereldje natuurlijk alsnog een heel boos verhaal neerzetten over een werkgever die mij op een spiegelgladde zaterdag begin 2017 gewoon de straat op stuurt, voornamelijk om reclamefolders te bezorgen. Maar toen ik weer heelhuids thuiskwam van dit avontuur leefde in mij vooral ook een gevoel van: hééé, dit kan ik dus gewoon wel. Normaal gesproken was ik deze strijd met het weer nooit aangegaan. Ik heb lang over mijn bezorgronde gedaan, maar dit lijf op leeftijd kan het nog! En wat heb ik genoten van mijn grote beker warme chocolademelk toen ik thuis was. In een lekkere warme joggingbroek en op sloffen.
Bovendien, ik heb wel weer een baan na 3 jaar. Weliswaar voor een beperkt aantal uren per week maar ik geniet ervan. Een extra reden om op te staan. Het klinkt truttig maar een structuur in mijn leven. En werk dat ik leuk vind om te doen: postbezorger.
Als je om je heen kijkt zijn er zoveel dingen die wél goed gaan. Buren die nauwelijks Nederlands spreken maar heel veel moeite willen doen om toch een gesprekje met je te voeren. Mensen die spontaan aanbieden je met de auto naar de dierenarts te brengen als je hond op haar snufferd gaat en een bloedneus heeft (het was gelukkig niet nodig een dierenarts te bezoeken). Leuke dingen waar je als vrijwilliger aan mee mag helpen. Een supergave tentoonstelling met 18.000 kunstwerken bij je om de hoek. Mooie evenementen in het vooruitzicht. Plannen waar mensen enthousiast over zijn.
Of een vriend die elke woensdagavond voor 3 euro een heerlijk bord eten kookt in het activiteitencentrum en dat je daar dan samen met je vader van 82 naar toe gaat. Ik vind het een voorrecht dat ik dat kan en mag doen. En een genot om te zien hoe mijn vader daar dan weer bekenden ontmoet en met mensen die hij nog niet kent een praatje aanknoopt. Ik verheug me er elke woensdag op.
Dat zijn mooie dingen en daar wil ik het dit jaar in mijn blogs toch vooral over gaan hebben. Geniet van de kleine en grote dingen die wel goed gaan!
