Vaderdag!

Bijna 83 is hij. En bijna overgrootvader. Mijn lieve Pap!
En ik ben zo blij en vooral dankbaar dat we dat allemaal in goede gezondheid mee mogen maken. Mijn Pap kan en doet eigenlijk alles nog zelf. En alles is veel, hij heeft zich echt niet achter de geraniums verschanst. Als ik bedenk dat ik zin heb om bij hem langs te gaan, bel ik eerst even om te vragen of hij wel thuis is. Ik bedoel maar.

Er zijn mensen die zeggen dat ik, al vanaf dat ik geboren ben een speciale band heb met mijn vader. Als ze daarmee bedoelen dat ik meer naar hem trok dan naar mijn moeder, dan verzet ik me daartegen. Maar verder hebben ze absoluut gelijk.

Het begon al met (2 weken later dan berekend) geboren worden tijdens de Europacup I wedstrijd Benfica-Feyenoord waar hij zich heel erg op verheugd had. Hij wist dus gelijk wat hij aan me had. 
Zelf zegt hij altijd dat hij zich 10 dagen later pas écht vader voelde. Toen mocht hij mijn moeder en mij met zijn mooie, zwarte, net gewassen Kever ophalen uit de kliniek. En dus thuis aan de bak met luiers, badjes, flesjes, knuffelen en verantwoordelijk zijn. De foto's uit die tijd stralen vooral geluk uit, precies zoals het in mijn onbewuste en bewuste herinnering was.

Ze hebben wat met me te stellen gehad hoor: dwars, driftig, eigenwijs, uitproberen, grenzen opzoeken en ga zo maar door. En altijd was er vertrouwen. Toen ik 3 was zat ik in een draaimolen op de kermis, hij ging hard, de bodem draaide niet mee en ik werd bang, ik moest eruit. De eigenaar vertikte het om de molen te stoppen en de paniek sloeg toe. Een paar toegeroepen woorden, één blik en een "NU" waren voldoende. Ik ben uit de draaimolen in mijn vaders armen gesprongen. Dat soort vertrouwen dus. 

Pap is er altijd voor me. Voor ons, want voor de anderen uit het gezin en de kleinkinderen geldt hetzelfde. Je hoeft maar te piepen en hij zal je proberen te helpen. Tot op de dag van vandaag, vaderdag. Volgens sommigen een puur commerciële aangelegenheid, volgens mij niet. Het gaat om de extra aandacht die dag, al jaren en jaren laat mijn Pap zich afschepen met een zak gomballen als vaderdagcadeau. En al kom ik zonder cadeau, dan is dat ook goed.

Waar het op neerkomt is dat ik me zeer gelukkig weet met de vader die ik getroffen heb. Ik ben trots dat hij al jaren voordat ik geboren werd had bedacht hoe ik zou gaan heten. Ik ben trots op de band die we hebben en trots op hem: hoe hij met tegenslagen om is gegaan en nog altijd midden in het leven staat. Ik hou zielsveel van mijn lieve Pap.

De zak gomballen is in huis, ik heb gebeld en hij is thuis vanmiddag.