Eind november 2016 trad ik in dienst bij Post.nl als postbezorger. Ik was blij! Al 3 jaar had ik geen baan meer. Al 5 jaar was ik aan het solliciteren, waarbij ik telkens weer te horen kreeg helaas niet in het functieprofiel te passen. Ook al sloot dat naadloos aan op mijn kennis en vaardigheden......
Maar nu was het dus zover, ik had weer een werkgever. Okee, het was slechts voor 10 uur per week maar het begin was er!
Dus vrolijk belde ik diezelfde dag de Sociale Dienst op om te melden dat ik een deel van mijn Bijstandsuitkering zelf ging verdienen. Toen ik vertelde waarmee was de reactie: "we vinden wel iets passends voor je hoor". Hoezo iets passends? Dit lijkt me heel erg leuk.
Gisteren was ik één van de lucky few (althans zo werd het gebracht) die een workshop ter voorbereiding op de Banenbeurs, volgende week, mocht volgen.
Ik heb beloofd dit jaar vooral positieve blogs te schrijven en geloof het of niet, zo'n workshop levert veel op. Niet zozeer inhoudelijk, dat waren vooral open deuren die ingetrapt werden. Maar ik hou ervan om te observeren en écht, dan is het een goudmijn! Groepsdynamiek, mensen die hun eigen workshop ter plekke om zeep helpen door zelf tegengesteld gedrag te laten zien. Hoe er gebalanceerd wordt tussen bang zijn voor agressie en het zelf oproepen. Het is smullen en geeft stof tot nadenken. En juist nadenken gaat zo lekker als je post loopt te bezorgen.
Helaas ben ik ook even boos geworden gisteren. Het is niet positief, ik weet het. Ik heb mijn boosheid ook binnen gehouden want ja, in zo'n grote groep denk ik al snel "stik erin, ik kom hier bij gelegenheid nog wel eens op terug" in plaats van ter plekke uit te barsten. Misschien niet slim want het moet er toch uit dat zie je nu maar weer.
Wat er gebeurde? Ik zat al in mijn werkkleding want aansluitend aan de workshop ging ik aan mijn postronde beginnen. En toen ik aan de beurt was bij het "rondje" (waar ik overigens toch al een grondige hekel aan heb), haalde de meneer van het reïntegratiebedrijf het in zijn hoofd om te zeggen: "Zo te zien neemt u echt alles aan". Om te beginnen is dat niet waar, er is genoeg wat ik absoluut nooit zal doen: varkens slachten of mensen denigreren bijvoorbeeld. Maar mijn prangende vraag is nu toch echt: Wat is er mis met postbezorger zijn? Ik doe het namelijk 5 dagen per week en ik vind het leuk!
